Versificātiō Euangeliī hodiernī (Matthaeus 15, 21-28)

Inde Tyrī in partēs iit et Sīdōnis Iēsus et Chananaea illīs fīnibus orta "meam daemonium uexat nātam, quaesō miserēre, prōgeniēs Dauidis sānctificāta, meī!" clāmāuit. Nihil ille tamen respondit et eius discipulī, quoniam fēmina pōne sequī pergēbat, rogitābant quīn dīmitteret illam. Dīxit "ad āmissās nōnnisi missus ouēs Isrāēlis sum." Propius sed uēnit adōrāns maestaque poscēbat "Mī, domine affer opem!" "Dēdecet" est fātus "nātōrum sūmere pānem ut mittam canibus". Dīxit at illa "Canēs nōnne etiam mīcās comedunt lāpsās dominōrum dē mēnsā?". Subitō dīxit Iēsus eī "Est tua magna fidēs, mulier fīat tibi quod uīs" et fuit ex illō fīlia sāna diē.

Versificātiō Euangeliī hesternī (Matthaeus 14, 22-33)

Tunc subitō paruam iussit cōnscendere nāuem discipulōs ut sē praegrederentur eō trāns freta dum populī dīmitteret ipse cateruam dīmissōque hominum sōlus in alta grege culmina montis iit patrem ut exōrāret amātum. Vespere ibī factō sōlus Iēsus erat dum ratis in mediō mare iactābātur inīquīs flūctibus, aura etenim flābat oborta uiae. Noctis ad exitium, positō super aequora passū accessit dominus, sollicitūdo tamen pressit eōs quoniam per aquās aliquem īre uidēbant uōceque sublātā "Phasma per aequor adest!" clāmārunt timidī, quibus inde locūtus Iēsus "Nē tremitōte, ego sum" dīxit "habēte fidem!" Respondēns Petrus ā Chrīstō tunc ista petīuit: "Īre super pelagus mē quoque posse iubē sī uērō es dominus" dominusque "Venī, Petre" fātust; dē rate dēscendēns flūmine fultus iit Petrus ut appeteret Iēsum. Cum turben at ille uīdisset ualidum pāuit et intus aquam submergī coepit clāmāns "saluum facitō mē!" Continuō tendēns brāchia Iēsus eum prēndit et "Es modicae fideī. Quārē dubitāstī?" dīxit, et in cymbā dein ubi uterque fuit uentī cessārunt omnēsque ita sunt uenerātī praesentēs "Vērō es fīlius ipse Deī."

Ad amīcum Matthaeum

Scrībere quid cessās uersūs Matthaee uenustōs? Magnificīs oculōs, supplico, pāsce metrīs. Tū decus ingeniumque etenim Sulmōnis adaequās quod rigidus iussit Caesar adīre Getās. Sed nunc plūrima post rediuīus saecula Nāsō Augustī tumulum rursus in urbe uidēs. Cōgeris at uariōs studiōsus uoluere librōs tē tenet et crēbrō perficienda thesis. Nōn sinit Āoniīs triplicem tē dīcere dīuam carminibus, tigrides quam per ināne uehunt uel mediā taetrō rēptantia nocte sepulchrō corpora quae cerebrī permovet ātra famēs. Dācia nōn canitur rea sub diciōne Marīnī inguinibus dēnsōs exsecuisse pilōs. Nec pia iam referēs umquam mīrācula Chrīstī prōmptaue Germānī facta sodālis erunt. Quīn libet interdum spōnsam laudāre modestam? Coniugis est meritō condecoranda fidēs. Mnēmonidum posthāc explētō iussa sorōrum! Nē simulēs surdīs tē auribus esse precor.

Dē pōtū modicō

Nōnnūllōs Nonnī uersūs ex Anglicō in Latīnum sermōnem interpretārī cōnātus sum et meīs commiscuī.

"Inuideō uōbīs quibus offuscantur amārō

mēns animusque merō, uōs Dionȳsus amat. Mē tamen annōsī licet ūdent flūmina uīnī trīstitiae nequeō nescius esse meae. Prōgeniēs Iouis et Semelēs dīuīna, quid obstās? Ēn! Laudēs tribuō nec uolō obesse deō. Nōn ego enim cupiō tibi sacra reuellere templīs, exusta est manibus uīnea nūlla meīs. Ac tua pampineīs, Līber, decorāta corōnīs sacrilegus noctū nōn simulācra ruō. Nōnne meī miserēris adhūc perpauca petentis? Mē quoque, sī auscultās, ēbrietāte iuuā!" Sīc mihi tam bibulō bibulus quam uāna querentī ex imprōuīsō est uīsus adesse deus et frūstrā digitīs oculōs faciemque fricābam haec fierī pōtū somnia mīra ratus. Seu torquēre meum pergēbam ac uellere crīnem purpureās alapīs sīue ferīre genās, stābat imāgo tenāx leopardī pellibus aucta corporis et thyrsus grande regēbat onus. Vītis erat passim crīspīs innexa capillīs atque acinīs etiam maior in ōre rubor. "Quid, puer," is dīxit "longum sēdāre medēlīs angōrem breuibus uīs? Tibi uīna nocent. Heu, meminī dīuam satyrī rīdēre bicornem ausī, quae tenebrās noctis adunca fugat. Inuīsō cōnspexit at illa per āera uultū mortiferō iuuenem tunc equitāre boue atque necis cupidō, pecudis missūra tabānum perniciem. Tōtō corpore pūnctus acū sīcut equus nemoris perrūpit in inuia taurus. Ampelus indomitum summa per alta uidēns quadrupedem saeuīs impulsum uādere pūnctīs atque futūra timēns mox sua fāta precem flēbiliter tribuit: "Nunc iam cōnsiste, licēbit crās etiam breuiter currere, taure, manē! Nē mē sōla rogō sūrsum inter saxa trucīdēs fāta uel ut Bacchus nesciat ista, necā! Nec mihi sīs īrātus quod tibi cornua sertīs aurāuī, teneor uel quod amōre deī. Sīn ita mē mactāre libet uiolāreque Bacchum, sīque equitis maestī nīl miserēre tuī quod uireō, uel quod scīuī placuisse Lyaeō membra mea ad satyrōs dīlaceranda uehe flētus ut exanimis cinerem respergat abundāns. Cārē haec exaudī bōs mea uōta precor! Mē lūctus Dionȳsī tum plācābit adēmptum morte, prius numquam quem lacrimāsse ferunt. At sī cornigerum uectōrem prōdere forsan, taurīnā est similis quī tibi fronte, uelīs mē sūmptā periisse meō dīc uōce Lyaeō. Aduerse et Cererī bis genitōque deō cum Bromius patitur uehementēs, taure, dolōrēs ipsa simul Dēō commiserāta dolet!" Haec puer īnfernīs roseus iam proximus undīs īnfēlīx dīxit. Montis ad aspra furēns culmina prōsiluit taurus bene nīxus in unguem diffissam, iuuenem praecipitemque dedit dē dorsō. Cecidit prōnus saxōrum in aceruum et tacitō cervīx, ei mihi, frācta sonō est. Bēlua rēliquiās iterumque iterumque petīuit et ualidā cornūs cuspide fīxit humō. Decapitātum illīc iacuit sine fūnere corpus. Coccineus tīnxit candida membra cruor. Sīc mihi dīlēctō grāta est ā sanguine uītis orta, satis remedī nōn tamen illa fuit! Namque meō minimē cārum dē pectore uultum aequora tēmētī mīlle lauāre queunt. Sed, puer, hanc mēcum bibe noctem, uīna supersunt. Sī bibitur modicē mēns animusque ualent! Torua dedit senium nōbīs immāne Selēna. Nōs releuent lacrimīs pōcula mixta merī."