Saepe uiae flores alius de margine carpat
ignotoque frui malit amore malus.
Me iuuat unius labro tamptare puellae
labrum nec ueneri succubuisse uiae.
Nunc manet illa citas gelidi trans fluminis undas
quo nigra me prohibet tendere pestis iter
nec perit ulla dies studio quin uellar eundi
et libet aligera scandere caela uehe.
Me, Venus, urget amor, tua iam sine iussa sequamur
nec queat atra precor noxa ferire pios
qui sint Cypriacae salui tutamine diuae,
si potes infernas hinc Stygis aufer aquas!
Pectora cuspidibus puer ille sagittifer urat
sanaque mortali frons uacet igne luis.
Eius adest natalis et annum complet amica,
carmina sufficiant si procul auctor abest,
at simul ac uicta poterit uia peste patere
me uocet inque suo sopiat ipsa sinu.
Iunget amor defessa pigro tunc corpora somno
nec leuis in tacita nocte susurrus erit
et liceat tepido renitentem lumine solis,
dum cubat illa, manu lambere mane comam.
Haec cupio, Deus, haec mihi gaudia trade benignus
ut tibi cera sacra semper in aede micet.
Nessun commento:
Posta un commento