"Inuideō uōbīs quibus offuscantur amārō
mēns animusque merō, uōs Dionȳsus amat.
Mē tamen annōsī licet ūdent flūmina uīnī
trīstitiae nequeō nescius esse meae.
Prōgeniēs Iouis et Semelēs dīuīna, quid obstās?
Ēn! Laudēs tribuō nec uolō obesse deō.
Nōn ego enim cupiō tibi sacra reuellere templīs,
exusta est manibus uīnea nūlla meīs.
Ac tua pampineīs, Līber, decorāta corōnīs
sacrilegus noctū nōn simulācra ruō.
Nōnne meī miserēris adhūc perpauca petentis?
Mē quoque, sī auscultās, ēbrietāte iuuā!"
Sīc mihi tam bibulō bibulus quam uāna querentī
ex imprōuīsō est uīsus adesse deus
et frūstrā digitīs oculōs faciemque fricābam
haec fierī pōtū somnia mīra ratus.
Seu torquēre meum pergēbam ac uellere crīnem
purpureās alapīs sīue ferīre genās,
stābat imāgo tenāx leopardī pellibus aucta
corporis et thyrsus grande regēbat onus.
Vītis erat passim crīspīs innexa capillīs
atque acinīs etiam maior in ōre rubor.
"Quid, puer," is dīxit "longum sēdāre medēlīs
angōrem breuibus uīs? Tibi uīna nocent.
Heu, meminī dīuam satyrī rīdēre bicornem
ausī, quae tenebrās noctis adunca fugat.
Inuīsō cōnspexit at illa per āera uultū
mortiferō iuuenem tunc equitāre boue
atque necis cupidō, pecudis missūra tabānum
perniciem. Tōtō corpore pūnctus acū
sīcut equus nemoris perrūpit in inuia taurus.
Ampelus indomitum summa per alta uidēns
quadrupedem saeuīs impulsum uādere pūnctīs
atque futūra timēns mox sua fāta precem
flēbiliter tribuit: "Nunc iam cōnsiste, licēbit
crās etiam breuiter currere, taure, manē!
Nē mē sōla rogō sūrsum inter saxa trucīdēs
fāta uel ut Bacchus nesciat ista, necā!
Nec mihi sīs īrātus quod tibi cornua sertīs
aurāuī, teneor uel quod amōre deī.
Sīn ita mē mactāre libet uiolāreque Bacchum,
sīque equitis maestī nīl miserēre tuī
quod uireō, uel quod scīuī placuisse Lyaeō
membra mea ad satyrōs dīlaceranda uehe
flētus ut exanimis cinerem respergat abundāns.
Cārē haec exaudī bōs mea uōta precor!
Mē lūctus Dionȳsī tum plācābit adēmptum
morte, prius numquam quem lacrimāsse ferunt.
At sī cornigerum uectōrem prōdere forsan,
taurīnā est similis quī tibi fronte, uelīs
mē sūmptā periisse meō dīc uōce Lyaeō.
Aduerse et Cererī bis genitōque deō
cum Bromius patitur uehementēs, taure, dolōrēs
ipsa simul Dēō commiserāta dolet!"
Haec puer īnfernīs roseus iam proximus undīs
īnfēlīx dīxit. Montis ad aspra furēns
culmina prōsiluit taurus bene nīxus in unguem
diffissam, iuuenem praecipitemque dedit
dē dorsō. Cecidit prōnus saxōrum in aceruum
et tacitō cervīx, ei mihi, frācta sonō est.
Bēlua rēliquiās iterumque iterumque petīuit
et ualidā cornūs cuspide fīxit humō.
Decapitātum illīc iacuit sine fūnere corpus.
Coccineus tīnxit candida membra cruor.
Sīc mihi dīlēctō grāta est ā sanguine uītis
orta, satis remedī nōn tamen illa fuit!
Namque meō minimē cārum dē pectore uultum
aequora tēmētī mīlle lauāre queunt.
Sed, puer, hanc mēcum bibe noctem, uīna supersunt.
Sī bibitur modicē mēns animusque ualent!
Torua dedit senium nōbīs immāne Selēna.
Nōs releuent lacrimīs pōcula mixta merī."
Nessun commento:
Posta un commento